Στο μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου, ο τροφοσυλλέκτης πρόγονός μας, φαντάζει εξελικτικά υποδεέστερος. Έχουμε όμως αναρωτηθεί ποτέ, τι ήταν αυτός ο άνθρωπος ικανός να κάνει, συγκριτικά με εμάς σήμερα;
Οπωσδήποτε ήξερε να βρίσκει την τροφή του και να την επεξεργάζεται. Μπορούσε να φτιάξει τα ρούχα του, να κατανοήσει τον καιρό και να προστατευτεί από φυσικούς κινδύνους. Μπορούσε να κατασκευάζει τα εργαλεία του, αλλά και το σπίτι του.
Στη σημερινή εποχή οι δυνατότητες συνολικά του ανθρώπινου είδους, έχουν εκτοξευθεί, αλλά όσον αφορά τις ατομικές δεξιότητες του κάθε ανθρώπου, μάλλον εμείς είμαστε υποδεέστεροι.
Είναι όμως σημαντικό ο κάθε άνθρωπος να νιώθει αυτάρκης;
Σκεφθείτε τα μικρά βήματα ανεξαρτησίας του παιδιού σας. Η πρώτη φορά που περπάτησε, η πρώτη φορά που μίλησε, η πρώτη φορά που σκουπίστηκε μόνο του. Κάθε φορά που κατακτούσε κάτι, άλλαζε η οπτική του για τη ζωή. Η αίσθηση του ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ, έσπρωχνε τα όρια που είχε να εξερευνήσει, λίγο παραπέρα.
Τώρα σκεφθείτε ένα παιδί του Δημοτικού, να μπορεί να καλλιεργήσει την τροφή του. Να μπορεί να ράψει ένα κουμπί, να μαγειρέψει ένα φαγητό, να κατασκευάσει τα δικά του "εργαλεία", το ποτήρι που πίνει, το κουτάλι, το πιρούνι ή το πιάτο που τρώει, από ξύλο ή πηλό. Σκεφθείτε ένα παιδί της Ε' και Στ΄να μπορεί να σχεδιάσει τη δική του εφαρμογή, για να καλύψει μια δική του ανάγκη.
Έτσι από παθητικός καταναλωτής, μετατρέπεται σε ενεργό δημιουργό. Μετατρέπεται σε έναν άνθρωπο, ο οποίος πιστεύει στις ικανότητές του και που αφού έχει μπορέσει να πετύχει αυτάρκεια σε βασικές τους ανάγκες, τι είναι αυτό που δε μπορεί να καταφέρει;
Γι' αυτό στο BIG BANG SCHOOL, τα Εργαστήρια Μαγειρικής, Κοπτικής-Ραπτικής, Ξυλουργικής, Κηπουρικής, Αγγειοπλαστικής, αλλά και του προγραμματισμού, είναι κομμάτι του βασικού μας προγράμματος. Εργαστήρια τα οποία εντάσσονται συστηματικά στον κεντρικό κορμό των project που δουλεύονται.
Μια ματιά προς τα πίσω, που χτίζει μια στάση ζωής για το μέλλον!
